باید برای ورود همسر/عضو خانواده به کشور باید چه کار کنم؟

در کل برای ورود اعضای خانواده به کشور لازم است که عضو خانواده از یک کشور خارجی برای یک ویزای Visum (ویزای ورود) در نمایندگی آلمان (سفارتخانه/کنسولگری) در کشوری که در آن این فرد اقامت دارد (به عبارت دیگر حداقل در طی شش ماه گذشته در آنجا مقیم بوده است) تقاضا دهد. شایان ذکر است که تقاضای ویزا به قصد اقامت و نه برای مثال ویزای گردشگری ارائه می شود.

تقاضای ویزا توسط نماینده خارجی و دفتر تقاضای ویزا در شهر همسر، که در حال حاضر ساکن آلمان است، تایید خواهد شد.

برخی از شرایط کلی باید رعایت شوند:

عضو خانواده، که می خواهد به آلمان نقل مکان کند، باید یک گذرنامه معتبر داشته باشد

هویت فرد باید مشخص باشد (تعیین هویت معمولاً با گذرنامه انجام می شود)

فردی که عضو خانواده به او می پیوندد، باید یک درآمد کافی داشته باشد تا بتواند از عضو خانواده بدون تکیه بر خدمات اجتماعی مراقبت کند

نباید “نفع از اخراج” وجود داشته باشد، به عبارت دیگر عضو خانواده ای که می خواهد وارد کشور شود نباید هیچگونه سابقه جنایی داشته باشد و امنیت و نظم عمومی در آلمان نباید در خطر قرار گیرد

عضو خانواده ای که در حال حاضر در آلمان زندگی می کند باید مجوز اقامت داشته باشد (یا شهروند آلمان باشد). اگر ازدواج در کشور اصلی آنها انجام نشده باشد، همسری که در آلمان زندگی می کند باید برای حداقل دو سال قبل از اینکه دیگری اجازه ورود به کشور را بگیرد، مجوز اقامت داشته باشد. ورود اعضای خانواده به کشور مقصد در طول روند تقاضای پناهندگی امکان پذیر نیست زیرا در طول این مدت، هیچگونه مجوز اقامتی صادر نمی شود؛ به علاوه افرادی که پذیرفته شده اند، حق ندارند اعضای خانواده خود را به این کشور بیاورند.

در اصل عضو خانواده که در حال حاضر در آلمان زندگی می کند، و آلمانی نیست، باید یک فضای زندگی کافی داشته باشد که در آن شرایط نسبتاً معقول باشد.

بسته به نقل مکان همسر یا فرزندان، ممکن است سایر شرایط نیز اعمال شوند:

ورود یک هسمر به دنبال فرد مستلزم آن است که ازدواج آنها ثبت شده باشد (برای شریک هم جنس: یک پیوند طولانی مدت ثبت شده). با این حال، فقط انجام گرتن ازدواج کافی نیست. یکی از شرایط آن است که هر دو همسر بخواهند یک پیوند طولانی مدت با یکدیگر داشته باشند و مسئولیت دیگری را بر عهده بگیرند. برای یک “ازدواج مصلحتی” که در آن دو نفری که با شرط فوق موافقت نمی کنند، ویزا صادر نخواهد شد. معمولاً زمانی شک به ازدواج مصلحتی ایجاد می شود که بین زوجین تفاوت سنی فاحشی وجود داشته باشد یا وقتی قبل از ازدواج آن دو همدیگر را نشناسند. به علاوه اگر نشانه هایی وجود داشته باشد مبنی بر اینکه یکی از زوجین به اجبار تن به ازدواج داده است، هیچ ویزایی صادر نخواهد شد. اگر در کشور فرد چند همسری مجاز باشد، فقط ازدواج اول مشمول ورود اعضای خانواده خواهد شد.

هر دو زوجین باید حداقل 18 سال سن داشته باشند. همسری که به دنبال فرد وارد کشور می شود، باید بتواند تقریباً به زبان آلمانی با دیگران ارتباط برقرار کند (سطح A1).

کودکان تا قبل از 16امین سال تولدشان از حق ورود به کشور به دنبال والدین خود برخوردار هستند اگر هر دو والدین یا والد سرپرست مجوز اقامت یا ویزا داشته باشد. جوانانی که 16 و 17 سال سن دارند فقط زمانی از این حق برخوردار هستند که همراه با هر 2 والدین یا والد سرپرست قانونی خود به آلمان نقل مکان کنند یا اگر به زبان آلمانی صحبت کنند (سطح C1) یا سایر دلایلی که نشان می دهند آنها به خوبی در آلمان گرد هم جمع شوند (برای مثال یک دلیل می تواند تکمیل تحصیلات باشد).

اگر شرایط مورد نیاز برای دریافت درست مجوز اقامت محقق نشوند، اداره امور خارجه مسئول صدور مجوز یا موافقت برای صدور ویزا خواهد بود. با این حال، فقط اگر یک “مورد مشکل” ایجاد شود که منجر به یک شرایط غیر معقول برای طرفین دخیل گردد، میتواند موافقت کند.

وقتی کودکان یا جوانان در آلمان تنها زندگی می کنند برای مثال به این دلیل که بدون والدین خود فرار کرده اند، ورود والدین آنها به این کشور ممکن نخواهد بود. اگر فرد جوان به عنوان پناهنده شناخته شود یا مشخص شود که به حفاظت نیاز دارد و هیچیک از والدین او در آلمان زندگی نکنند، ورود والدین به کشور منظور خواهد شد. لازم نیست که فرد جوان یک درآمد کافی یا فضای زندگی مناسبی برای نقل مکان والدین خود داشته باشد. در صورتیکه فرد جوان پناهنده شناخته نشود یا مشخص شود که به حفاظت نیاز ندارد، قوانین ورود اعضای خانواده به کشور برای “سایر اعضای خانواده” و نیز برای والدین اعمال می شود.

سایر اعضاء خانواده – همچنین به عنوان مثال خواهر و برادر بزرگ، پدربزرگ و مادربزرگ، عمو و دایی و خاله و عمه- تنها درصورتی می‌توانند به شما ملحق شوند که امکان اجتناب از یک «مشکل استثنایی» وجود داشته باشد. الزامات مورد نیاز برای این مسئله دقیق هستند. یک نمونه می‌تواند مادربزرگی باشد که به تنهایی در کشور بومی خود زندگی می‌کند و نیاز مبرمی به دریافت خدمات مراقبتی دائمی دارد و امکان ارائه این خدمات وجود ندارد. در چنین مواردی، اداره امورخارجه خواه با مسئله پیوستن وی موافقت کند خواه نکند، این امکان را دارد که وارد مرحله ارزیابی شود. اما به ندرت از این روش استفاده می‌شود.